مک‌دونالد می‌گوید ما می‌خواستیم اوضاع را بدتر کنیم، اما هزینه زیادی دارد

بنابراین، وقتی از کریس کمپچینسکی، مدیرعامل مک‌دونالد، پرسیده شد که جاه‌طلبی‌های رباتیک این شرکت تا کجا می‌تواند گسترش یابد، همه چیز به طرز حیرت‌انگیزی به نظر می‌رسید.
در جلسه گزارش درآمد سه ماهه دوم مک‌دونالد، یک تحلیلگر همیشه هوشیار از یک بانک همیشه بی‌تحرک، این سوال موشکافانه را پرسید: «آیا در سال‌های آینده سرمایه‌گذاری‌هایی از نوع سرمایه یا فناوری وجود دارد که به شما امکان دهد تقاضای نیروی کار را کاهش دهید و در عین حال خدمات کلی به مشتری را افزایش دهید؟»

شما باید تأکیدات فلسفی اینجا را تحسین کنید. این صرفاً این تصور را مطرح می‌کند که ربات‌ها می‌توانند و خدمات مشتری بهتری نسبت به انسان‌ها ارائه خواهند داد.
عجیب اینکه، کمپچینسکی با پاسخی به همان اندازه فلسفی پاسخ داد: «ایده ربات‌ها و همه این چیزها، اگرچه شاید برای جلب توجه رسانه‌ها عالی باشد، اما در اکثر رستوران‌ها عملی نیست.»
اینطور نیست؟ اما همه ما کمرمان را برای مکالمات بیشتر با یک ربات شبیه سیری در رستوران‌های بیرون‌بر بسته بودیم، که ممکن بود به همان اندازه مکالمه با سیری در خانه باعث سوءتفاهم شود. و بعد ایده باشکوه ربات‌هایی که برگرهای ما را به کمال می‌چرخانند، مطرح شد.

این اتفاق نمی‌افته؟ فکر نمی‌کنی که این می‌تونه یه مسئله‌ی مالی باشه، درسته؟
خب، کمپچینسکی اضافه کرد: «اقتصاد به طور کامل مشخص نیست، شما لزوماً فضای کافی ندارید، و سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی زیادی وجود دارد که باید در اطراف شرکت برق و سیستم‌های تهویه مطبوع خود انجام دهید. به این زودی‌ها این را به عنوان یک راه حل گسترده نخواهید دید.»

آیا صدای یکی دو تا هویسا می‌شنوم؟ آیا آهی از اشتیاق برای ادامه‌ی تعامل با انسان‌هایی حس می‌کنم که ممکن است دبیرستان را ترک نکرده باشند، اما واقعاً می‌خواهند مطمئن شوند که شما در بیگ مک خود، اجزای درست را می‌خورید؟
کمپچینسکی اذعان کرد که نقش فناوری در این زمینه افزایش یافته است.
او با خود اندیشید: «کارهایی هست که می‌توانید حول محور سیستم‌ها و فناوری انجام دهید، به خصوص بهره‌گیری از تمام این داده‌هایی که از مشتریان جمع‌آوری می‌کنید که به نظر من می‌تواند کار را آسان‌تر کند، کارهایی مانند برنامه‌ریزی، به عنوان مثال، سفارش‌گیری به عنوان مثال دیگری که در نهایت به کاهش بخشی از تقاضای نیروی کار در رستوران کمک خواهد کرد.»

با این حال، راه حل نهایی او، قلب‌ها، ذهن‌ها و شاید حتی ابروهای همه کسانی را که به این تصور پایبندند که بشریت هنوز شانسی دارد، بالا خواهد برد.
او گفت: «ما باید به نوعی از این روش قدیمی پیروی کنیم، یعنی مطمئن شویم که کارفرمای خوبی هستیم و وقتی خدمه ما به رستوران‌ها می‌آیند، تجربه‌ای عالی به آنها ارائه می‌دهیم.»
خب، من که هرگز. چه تغییر بزرگی. باورتان می‌شود که ربات‌ها نمی‌توانند جای انسان‌ها را بگیرند چون خیلی گران هستند؟ باورتان می‌شود که بعضی شرکت‌ها متوجه شده‌اند که باید کارفرماهای فوق‌العاده‌ای باشند، وگرنه هیچ‌کس نمی‌خواهد برایشان کار کند؟
من واقعاً عاشق امید هستم. فکر می‌کنم به مک‌دونالد می‌روم و امیدوارم دستگاه بستنی‌ساز کار کند.
اخبار ارائه شده توسط ZDNET.